Geen ego- maar ecosystemen
De vakmedia staan er bol van: digitale ecosystemen. Een beetje techleverancier staat in het centrum van zijn eigen ‘ecosysteem’ en volgens consultants moet iedere organisatie werken aan de digitale transformatie van het ‘IT-ecosysteem’. Zijn organisaties hiermee echt geholpen? Is het ‘ecosysteem’ een nieuwe hype? Of kan het daadwerkelijk waarde toevoegen?
Een digitaal ecosysteem is een verzameling verbonden IT-resources die als één geheel kan functioneren. Digitale ecosystemen bestaan uit leveranciers, klanten, handelspartners, dataleveranciers en al hun applicaties en technologieën. Er zit veel toegevoegde waarde in digitale ecosystemen, zoals omzetvergroting, versterking van het dienstenportfolio en betere operationele efficiëntie (aldus McKinsey).
Maar ecosystemen kunnen ons nog veel meer brengen - mits ze niet worden bekeken als organisatiegedreven, maar vraagstukgedreven samenwerkingen. Verbanden waar niet het bewaken van het eigen territorium, maar het oplossen van gezamenlijke uitdagingen centraal staat. Een essentieel voordeel in een steeds complexer wordende wereld die samenwerking vereist.
Om de belofte van digitale ecosystemen waar te maken, is een forse mentaliteitsverandering nodig.
De noodzaak van échte ecosystemen
In de huidige wereldeconomie kan niemand meer alles zelf doen. Of het nu schaarste aan resources en producten betreft of een tekort aan talent - samenwerken zal vaker noodzaak voor bedrijfscontinuïteit worden dan een ‘leuke’ bijkomstigheid om extra omzet te genereren.
En dat is nu juist wat traditionele samenwerkingen drijft: omzet en de uitbreiding van het eigen portfolio. In deze samenwerkingen heeft iedere partner zijn eigen domein en maakt dat het liefst zo groot mogelijk. In ecosystemen ben je daarentegen bezig met bepalen hoe je de gedeelde missie, vaak gezamenlijke klantdoelstellingen, voltooit en hoe je alle partners orkestreert op een manier die deze doelstellingen ten goede komt én alle partijen de ruimte geeft om te groeien (en natuurlijk ook: te verdienen).
Het klinkt misschien als een open deur, maar het is opvallend hoe makkelijk het is in oude denkpatronen te vervallen. Developers die roepen dat ze dit of dat stukje ‘ook wel kunnen oppakken’. Projectmanagers die onvoldoende rekening houden met partners in hun ‘scope of work’. Of directieleden die het vertikken met concurrenten samen te werken, zelfs als dat tot een beter eindresultaat voor de klant leidt.
In een ecosysteem zou je daar niet mee bezig moeten zijn, maar met een organisatieoverstijgende blik naar de samenwerking moeten kijken. De discussie gaat dan niet zozeer over het maximaliseren van omzet en operationele efficiëntie, maar eerder over zaken als het verbeteren van transparantie en het vastleggen van gezamenlijke werkwijzen om het centrale vraagstuk op te lossen.
Het ego voorbij
Om digitale ecosystemen duurzaam werkbaar te maken, moeten we dus ons eigen ego opzij zetten en als partners samen een weg voorwaarts vinden - met wederzijds respect voor elkaars domein, zodat partners zich niet constant zorgen hoeven te maken dat hun aandeel wordt weggesnoept. Je kunt soms terechtkomen in een ecosysteem waarin het zwaartepunt bij een andere partij ligt. Dat moet je dan voor lief leren te nemen zolang het de klantwaarde ten goede komt - net zoals de grote partijen in het ecosysteem ruimte moeten laten voor nieuwe, innovatieve clubs om zich te ontplooien en de markt te betreden. En dat maakt onze branche als geheel gezonder, toekomstbestendiger en beter in staat de complexe vraagstukken van vandaag het hoofd te bieden.
Door: Nancy Roos-Beukers, CCO bij Solvinity
