Tech debt aanpakken: Repareer eerst het dak i.p.v. een nieuwe keuken te kopen

Trends en adoptie gaan hand in hand

Trends stimuleren de adoptie van een bepaald product of technologie - hier bestaat geen twijfel over. 20 jaar geleden bestond het welbekende ‘kookeiland’ nog niet, maar tegenwoordig hebben veel huizen er een. Bij het aankopen van technologie kan je denken aan de cloud of virtualisatie als voorbeeld hiervan - trends die aankoopbeslissingen domineren in pieken en dalen van populariteit en adoptie. Als je 5 jaar geleden als CIO geen cloudstrategie had, dan had je waarschijnlijk ook geen baan. Overhaaste beslissingen kunnen echter betekenen dat bedrijven eindigen met technologie waar ze spijt van hebben, die de beloofde waarde niet waarmaken - het equivalent van een avocado-badkamer.

Oude processen en een lekkend dak

Het onderhouden en negeren van legacy-technologie is hetzelfde als een lekkend dak niet repareren, maar in plaats daarvan over de vochtige plek heen te verven. Organisaties zitten uiteindelijk met hetzelfde probleem, maar onderzoeken of verhelpen niet het probleem dat dit veroorzaakt.

De kern hiervan is altijd ‘tech debt’, de impliciete kosten van toekomstige aanpassingen die nodig zijn als organisaties kiezen voor een makkelijk maar beperkte oplossing in plaats van een betere oplossing die meer tijd kost om te implementeren. Het probleem is dat organisaties een onevenredig groot deel van hun budget besteden aan het beheren van deze tech debt. Om bij het voorbeeld van de cloud te blijven: voor velen beloofde dit het einde van tech debt, maar dat is niet gebeurd. Bedrijven hebben tegenwoordig te maken met een nieuwe tech debt, namelijk verspilling - geleverde technologie wordt vergeten en organisaties blijven dezelfde oude processen volgen. Niemand stelde zich kritisch op tegenover de cloud omdat hij anders als een achterblijver werd gezien. Sommigen ondertekenden daarom enorme cloudcontracten die ze niet gebruiken. Hierbij werd niet gedacht aan een exit-strategie mocht het niks of te weinig opleveren.

Het is mogelijk dat tech debt ontstaat doordat beslissingen worden genomen door FOMO, in plaats van een business case voor ROI. Het is makkelijk om een besparing aan te tonen en waarde toe te kennen aan iets dat onlangs is geïnstalleerd - deze nieuwe technologieën worden vaak echter de nieuwe tech debt van het jaar daarop. Het neemt een enorm deel van het budget van een organisatie in beslag. Uit onderzoek van McKinsey & Company wordt 40% van het budget van een IT-team besteed aan tech debt. Dat betekent dat er elk jaar een enorm bedrag wordt verspild aan het onderhouden van oude technologie. Zonder goede planning leidt dit tot steeds minder toegevoegde waarde en innovatie.

Zet getalenteerde mensen in

Organisaties kunnen hun tech debt beheren en minimaliseren door hun beste, meest getalenteerde mensen in te zetten. Organisaties moeten niet stoppen met investeringen in nieuwe technologie, maar bedenken of de nieuwe technologie over één, drie of vijf jaar nog doet wat het belooft - helpt het echt? Prioriteer dit en maak duidelijk dat het team dat hieraan werkt zeer vertrouwd en cruciaal voor de organisatie is. Het team zou vooruit moeten plannen, een robuust ROI-plan moeten opstellen en ervoor moeten zorgen dat beslissingen tijdig genomen kunnen worden, zodat de organisatie niet geforceerd wordt om korte termijn tactische beslissingen te nemen - dit kost vaak meer. Het zal altijd leuker blijven om een nieuwe bank te kopen dan om de dakgoten schoon te maken. Maar maak je die niet schoon, dan heb je op de lange termijn een probleem.

Heb je ‘the next big thing’ wel echt nodig?

Net als modetrends die weer terugkomen, is in de technologiesector ‘the next big thing’ vaak hetzelfde oude ding in een nieuw jasje. Momenteel maken steeds meer klanten gebruik van containers, ‘bare metal’ en hoe ze virtualisatie uit hun domein kunnen verwijderen. Om hiervan te kunnen profiteren, moeten organisaties wendbaar zijn, zonder de last van tech debt en met een budget dat beschikbaar is om mee te investeren. Technologiebedrijven moeten zeker de nieuwe trends verkennen, maar om succes te garanderen moeten ze duidelijk inzicht hebben in de bedrijfsdoelen en hoe trends zullen helpen om die te bereiken. Hierbij moet bijvoorbeeld gedacht worden aan een routekaart, SWOT-analyse en een exitplan. En raad eens - kleurrijke wastafels worden weer populairder. We verwachten geen volledige revival van de stijl uit de jaren 80, maar wel een knipoog naar dezelfde principes.

Design dilemma’s

Organisaties die al intensief gebruikmaken van de cloud moeten ervoor zorgen dat ze hier het meeste uithalen. Een paar jaar geleden kaartte Andresson & Horrowitz het ‘trillion dollar paradox’ aan - meer dan een biljoen dollar wordt 'gegijzeld' in de cloud en in softwarebedrijven. De cloud belooft schaalvoordelen, maar het moet precies zo worden gebruikt als het ontworpen en verkocht is, anders worden besparingen een illusie en zitten organisaties gevangen in een contract. Deze organisaties lopen het risico om in twee werelden te staan zonder te weten in welke wereld ze willen zijn. Hun beslissingen zijn immers gebaseerd op trends en niet op echte transformatie.

Trends versus transformatie

Helaas is de tech koopcyclus, net als andere trends, scheefgetrokken naar ons verlangen naar gloednieuwe dingen. Hoewel het begrijpelijk is - niet veel mensen willen het tech debt team leiden en alle legacy problemen beheren - moet dit stoppen. Zodra organisaties zich realiseren dat bij het beheren en minimaliseren van tech debt veel geld terugverdient kan worden en waarde kan worden toegevoegd, zal de ‘VP of Tech Debt Reduction' een gewilde functie worden.

Het maken van een solide plan en lange termijn roadmap met de juiste technologie om ROI te behalen, is waar de waarde zit en hoe organisaties zullen innoveren. Laat je niet alleen leiden door trends omdat anderen het wel doen, maar bedenk wat de nieuwe technologie over één, drie of vijf jaar oplevert!

Door: Daan Ruizendaal (foto), Regional VP EMEA North bij Pure Storage